In de zoektocht naar verjonging en gezondheidsbevordering heeft NMN (Nicotinamide Mononucleotide) de laatste jaren veel aandacht gekregen. NMN is een populair onderzoeksmiddel vanwege de grote potentie die het bevat zoals het verhogen van de NAD+ waarden in het lichaam. Dit artikel duikt in de intrigerende geschiedenis van NMN, van zijn ontdekking tot de recente wetenschappelijke doorbraken die de potentie ervan onderstrepen voor de toekomst van anti-veroudering en metabolische gezondheid.
De ontdekking van NMN
NMN werd ontdekt in de jaren 60 tijdens onderzoek naar het co-enzym NAD+ (Nicotinamide Adenine Dinucleotide) Dit is een molecuul wat verantwoordelijk is voor de biochemische processen van cellulaire energieproductie. Wetenschappers hebben NMN als een tussenproduct in de biosynthese van NAD+ , een essentieel molecuul voor metabolische functies en energiehuishouding in cellen, geïdentificeerd.
NAD+ werd voor het eerst geïdentificeerd in 1906 door de Britse biochemici Arthur Harden en William John Young. In eerste instantie waren de onderzoekers niet op zoek naar het co-enzym NAD+, het onderzoek was eigenlijk bedoeld om fermentatie te onderzoeken. Fermentatie is een proces waarin bacteriën, schimmels en gisten biologische materialen afbreken tot eenvoudigere stoffen. Deze ontdekking van het co-enzym NAD+ leidde tot een ontketening van onderzoeken waaruit een beter begrip van co-enzym ontstond.
Onderzoek naar NMN
Na de wereldwijde belangstelling voor het nieuw ontdekte NAD+ is er veel onderzoek gedaan naar de biochemische routes en voorlopers, die betrokken zijn bij de synthese van NAD+. Tijdens deze onderzoeken werden er voorlopers van NAD+ geïdentificeerd. Vervolgonderzoek heeft de verschillende biochemische routes en voorlopers van NAD+, waaronder NMN, geïdentificeerd. Na dit onderzoek bleek NMN een belangrijke tussenstap te zijn in de biosynthese van NAD+.
Onderzoek naar NMN kreeg een belangrijke impuls in de jaren 2000, toen wetenschappers de rol van NMN in de verhoging van NAD+ niveaus en het verband met veroudering en metabolische ziekten ontdekten. Vooral het potentieel om verouderingsprocessen te beïnvloeden leidde tot uitgebreide studies naar de potentiële voordelen van NMN-suppletie. Dankzij de hedendaagse belangstelling en onderzoek heeft NMN grote ontwikkelingen doorgemaakt.
Belangrijke commerciële mijlpalen
De commerciële mijlpalen voor NMN begonnen in de vroege jaren van 2010, maar de eerste NMN-supplementen kwamen in 2016 op de markt en werden snel populair door hun vermeende anti-verouderingseffecten. Sindsdien zijn er aanzienlijke investeringen en innovaties geweest in de NMN-industrie, met een groeiend aantal bedrijven die producten aanbieden die gericht zijn op het verbeteren van gezondheid en levensduur.
- In 2016 zijn de eerste commerciële NMN supplementen verkocht. Dit maakt het voor het eerst toegankelijk voor consumenten die geïnteresseerd zijn in de potentiële gezondheidsvoordelen.
- In 2019 zijn de eerste klinische proeven uitgevoerd. Deze klinische proeven tekenden het begin van een revolutie op het gebied van de manier waarop men naar dit molecuul keek
- Deze onderzoeken zijn gericht op het evalueren van de veiligheid en effecten van NMN supplementen op verschillende gezondheidsparameters.
- In 2020 worden de klinische resultaten van de eerste klinische proeven gepubliceerd. De eerste resultaten tonen aan dat NMN-suppletie veilig is en potentiële gezondheidsvoordelen kan bieden. Deze lopen uiteen van een verbeterde insulinegevoeligheid tot verhoogde NAD+ niveaus.
- In 2021 vindt als reactie op de positieve klinische resultaten verdere commerciële uitbreiding plaats. Verdere klinische studies bevestigen de veiligheid en effectiviteit van NMN. Dit zorgt voor een aanzienlijke toename in de beschikbaarheid en populariteit van NMN supplementen op de markt
- Tot op heden vinden klinische studies plaats om de werking en effecten van NMN tijdens dagelijks gebruik verder te onderzoeken.
Pioniers en ontdekkers van NMN
De belangrijkste pioniers in het onderzoek naar NMN hebben een cruciale rol gespeeld in het ontdekken van de rol van dit molecuul in cellulaire energie en veroudering. Onderzoekers zoals David Sinclair en Shin-ichiro Imai hebben baanbrekend werk verricht door de relatie tussen NMN en NAD+ te onderzoeken, wat leidde tot nieuwe inzichten in de mechanismen van veroudering en potentieel therapeutische toepassingen van NMN. Maar ook onderzoekers uit de 20e eeuw hebben uitmuntend werk geleverd voor de ontwikkeling van NMN. Hun bijdragen hebben het wetenschappelijke begrip van NMN enorm verdiept en de weg geëffend voor verder onderzoek en commerciële ontwikkeling.
Arthur Harden en Hans von Euler Chelpin
Arthur Harden en Hans von Euler-Chelpin hebben een grote bijdrage geleverd aan de ontwikkeling van NMN. Arthur Harden en Hans Von Euler-Chelpin legden met hun onderzoek de basis voor het begrijpen van co-enzymen in cellulaire processen. Zij hebben een fundamentele bijdrage geleverd aan de vroege biochemie die de basis legde voor de ontwikkeling van NMN, hoewel zij NMN zelf niet direct bestudeerden. In de jaren 1920 ontvingen zij de Nobelprijs voor de Chemie voor hun onderzoek naar de fermentatieprocessen en de rol van co-enzymen zoals NAD+ (Nicotinamide Adenine Dinucleotide). Hun werk op het gebied van enzymen en co-enzymen hielp wetenschappers later te begrijpen hoe NMN, als voorloper van NAD+, betrokken is bij cellulaire energieproductie en metabolische processen. Dit onderzoek legde de fundering voor de latere ontdekking van de rol van NMN in het verhogen van NAD+-niveaus en de mogelijke voordelen daarvan voor gezondheid en veroudering.
Otto Warburg
Otto Warbrug was een Duitse biochemicus die aanzienlijke bijdragen leverde aan het begrijpen van wat de rol was van NAD+ in cellulaire ademhaling. Otto Warburg zijn onderzoek heeft bijgedragen aan de fundamentele kennis die belangrijk is voor het begrijpen van NMN's rol in cellulaire processen. Warburg ontving in 1931 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde voor zijn ontdekkingen over de ademhalingsenzymen en de rol van zuurstof in cellulaire energieproductie. Zijn werk over de energieproductie in cellen en de rol van enzymen en co-enzymen in het metabolisme legde de basis voor verder onderzoek naar NAD+ en zijn voorlopers zoals NMN. Door de basisprincipes van cellulaire ademhaling en metabolisme te begrijpen, heeft Warburg bijgedragen aan het bredere wetenschappelijke kader waarbinnen het belang van NMN en NAD+ kon worden ontdekt en bestudeerd.
Conrad Elvehjem
Conrad Elvehjem was een Amerikaanse biochemicus die belangrijke bijdragen leverde aan de kennis van nucleotiden en hun rol in biochemische reacties. Elvehjem speelde een belangrijke rol in de ontwikkeling van ons begrip van NMN door zijn onderzoek naar vitamine B3 en de biochemische processen die daarmee verband houden. In de jaren 1930 en 1940 voerde Elvehjem cruciale studies uit naar de rol van vitamine B3, dat later bekend werd als niacine (of vitamine B3), in het menselijk lichaam. Conrad Elvehjem deed specifiek onderzoek naar het identificeren van niacine als een essentiële vitamine. Zijn onderzoek leidde tot het ontdekken van de rol van niacine in de vorming van NAD+ (nicotinamide adenine dinucleotide).
Elvehjem’s bevindingen over niacine en NAD+ legden de basis voor verder onderzoek naar de biochemische routes van NAD+ en zijn voorlopers, waaronder NMN. Hij droeg bij aan het begrijpen van hoe NAD+ wordt gevormd uit zijn voorlopers en de rol van deze processen in de cellulaire energieproductie. Hoewel Elvehjem NMN niet direct bestudeerde, leverde zijn pionierswerk in het begrijpen van niacine en NAD+ belangrijke inzichten die de weg effenden voor het latere onderzoek naar NMN en zijn rol in het verhogen van NAD+ niveaus en het bevorderen van gezondheid.
Shin-ichiro Imai
Shin-ichiro Imai heeft uitstekend werk verricht op het gebied van de ontwikkeling van NMN. Hij onderzocht hoe NMN de veroudering tegen kan gaan en het metabolisme kan verbeteren. Met een focus op NMN identificeerde Shin-ichiro Imai in de vroege jaren 2000 NMN als een belangrijke voorloper voor NAD+ wat belangrijk is voor energieproductie en cel gezondheid. Zijn onderzoek toonde aan dat het aanvullen van NMN de NAD+ niveaus kan verhogen, wat mogelijk verouderingseffecten kan vertragen en de metabole gezondheid kan verbeteren. Dit werk heeft positief bijgedragen aan de ontwikkeling van NMN als een supplement dat de strijd tegen veroudering en leeftijdsgebonden aandoeningen aan kan gaan.
David Sinclair
David Sinclair toonde met zijn uitgebreide studies aan de Harvard Medical School aan dat suppletie met NMN kan helpen om NAD+ niveaus te verhogen, wat mogelijk kan bijdragen aan het vertragen van verouderingsprocessen en het verbeteren van de metabolische gezondheid. Sinclair's bijdragen hebben niet alleen de wetenschappelijke basis voor NMN verbreed, maar verder ook geholpen bij de vertaling van deze kennis naar praktische toepassingen en supplementen, waardoor NMN uiteindelijk een belangrijk onderwerp is geworden in de discussie over veroudering en gezondheid.
